“Als een documentaire leest als een goed boek, dan ben ik geslaagd!”
Toen de beelden van Frederick Wiseman’s Titticot Follies aan mijn ogen voorbij trokken als 18-jarige student aan de School van Journalistiek in Amerika, wist ik het zeker: ooit wil ik documentaires maken.
Het was mijn eerste ervaring dat een documentaire net zo veel impact kan hebben als een speelfilm. De schokkende beelden van het onmenselijke bestaan van psychiatrische gevangenen, geduldig en observerend geregistreerd door Wiseman, kwamen met de zelfde mokerslag binnen als de geregisseerde beelden van Milos Freeman in de Oscar winnende One Flew Over the Cuckoo’s Nest.
Na een tiental jaren journalistieke verslaggeving en presentatiewerk voor de NCRV en CNN ben ik inderdaad in het documentairevak terecht gekomen. Inmiddels heb ik meer dan 20 jaar ervaring in het maken van films; kleine persoonlijke verhalen die het individuele ontstijgen en iets wezenlijks zeggen over de worsteling van het menselijk bestaan en de tijdgeest waarin we leven.
In mijn onderwerpen is vaak een rode draad te ontdekken die gaat over waar en met wie we ons thuis voelen en over de impact die het gezinsleven waarin we opgroeien op ons heeft. Voor mij is iedere keer de vraag: wat geeft de ene generatie door aan de andere, waar zitten de blinde vlekken, waar kunnen we mee verder of rekenen we liever mee af?
Het was mijn eerste ervaring dat een documentaire net zo veel impact kan hebben als een speelfilm. De schokkende beelden van het onmenselijke bestaan van psychiatrische gevangenen, geduldig en observerend geregistreerd door Wiseman, kwamen met de zelfde mokerslag binnen als de geregisseerde beelden van Milos Freeman in de Oscar winnende One Flew Over the Cuckoo’s Nest.
Na een tiental jaren journalistieke verslaggeving en presentatiewerk voor de NCRV en CNN ben ik inderdaad in het documentairevak terecht gekomen. Inmiddels heb ik meer dan 20 jaar ervaring in het maken van films; kleine persoonlijke verhalen die het individuele ontstijgen en iets wezenlijks zeggen over de worsteling van het menselijk bestaan en de tijdgeest waarin we leven.
In mijn onderwerpen is vaak een rode draad te ontdekken die gaat over waar en met wie we ons thuis voelen en over de impact die het gezinsleven waarin we opgroeien op ons heeft. Voor mij is iedere keer de vraag: wat geeft de ene generatie door aan de andere, waar zitten de blinde vlekken, waar kunnen we mee verder of rekenen we liever mee af?