“We hebben een prachtig leven gehad, we laten geen kinderen achter, we gaan niet zitten wachten tot de aftakeling toeslaat en het leven ellendig wordt.”
Loes (88) en Monique (74) houden al een halve eeuw zielsveel van elkaar. Maar sinds de dementie van Monique en de spierziekte van Loes is de een meer dan ooit afhankelijk van de ander. Ze willen niet ondragelijk lijden en besluiten gezamenlijk uit het leven te stappen. In KRO-NCRV 2Doc. Voorgoed samen volgt regisseuse Nousjka Thomas het stel in de aanloop naar hun gezamenlijke euthanasie. Zijn Loes en Monique voorlopers van een toekomstige generatie die voltooid leven accepteert en mag sterven zonder lijden?
Kan het leven voltooid zijn als je nog geniet van de zon, de wuivende takken aan de bomen, de klanken van Miles Davis en van de geliefde die naast je zit? Zou je de dood niet nog één dagje uitstellen, één weekje, een maand of nog een seizoen? Hoe omhels je elkaar voor de laatste keer en vind je de woorden die betekenis geven aan de vriendschap die je hebt gedeeld
